Πόνος στις αρθρώσεις- Πρόκειται για δυσάρεστες, επώδυνες, τραβηγμένες αισθήσεις στην περιοχή της άρθρωσης, η ένταση των οποίων μερικές φορές μπορεί να φτάσει στο επίπεδο του πόνου. Το σύμπτωμα συνοδεύεται από μυϊκό πόνο, αδυναμία, αδυναμία, τρίξιμο και περιορισμό της κίνησης και μπορεί να προηγείται πόνος στις αρθρώσεις (αρθραλγία). Ο πόνος στις αρθρώσεις συνοδεύεται από βλάβες του μυοσκελετικού συστήματος, λοιμώξεις, παθήσεις του αιμοποιητικού συστήματος και αγγειακές παθολογίες. Για τον προσδιορισμό της αιτίας της διαταραχής χρησιμοποιούνται εργαστηριακές μελέτες, υπερηχογράφημα, ακτινολογικές και επεμβατικές μέθοδοι. Η θεραπεία περιλαμβάνει τη θεραπεία της νόσου που προκάλεσε τον πόνο.
Αιτίες επώδυνων αρθρώσεων
Τα ήπια ή μέτρια προβλήματα των αρθρώσεων δεν αντανακλούν πάντα μια παθολογική διαδικασία. Μερικές φορές το σύμπτωμα έχει φυσικά αίτια. Ο προσωρινός πόνος στις αρθρώσεις εμφανίζεται όταν φοράτε άβολα παπούτσια και σε άτομα που είναι ευαίσθητα στις καιρικές συνθήκες - όταν αλλάζει ο καιρός. Κατά την εφηβεία, εμφανίζεται πόνος στις αρθρώσεις του ώμου και του γονάτου, ο οποίος οφείλεται στην ανεπαρκή παροχή αίματος λόγω της επιταχυνόμενης ανάπτυξης των οστών.
Σημαντική σωματική δραστηριότητα
Κατά τη διάρκεια εντατικής προπόνησης ή βαριάς εργασίας, μια κοινή αιτία του συμπτώματος είναι η υπερφόρτωση του μυοσκελετικού συστήματος, λιγότερο συχνά προκαλείται από μικροτραύματα του χόνδρου και του αρθρικού υμένα. Ένας τυπικός συνδυασμός πόνου στις αρθρώσεις και δυσφορίας στα οστά και στους μύες. Η ενόχληση των αρθρώσεων και των μυών εμφανίζεται αμέσως μετά την έκθεση σε σωματική δραστηριότητα ή στο πλαίσιο παρατεταμένης μονότονης εργασίας με συνεχή ένταση των ίδιων μυϊκών ομάδων. Ο πόνος στις αρθρώσεις του σώματος εμφανίζεται χωρίς πυρετό. Σε περίπτωση σοβαρής υπερφόρτωσης, είναι πιθανή μέτρια έκπτωση της γενικής κατάστασης και αδυναμία.
Η διαταραχή μπορεί να διαρκέσει έως και αρκετές ημέρες και σταδιακά μειώνεται με περιορισμένη σωματική δραστηριότητα μέχρι να εξαφανιστεί εντελώς χωρίς θεραπεία. Εάν ο πόνος που προκαλείται από τον αθλητισμό ή τη βαριά σωματική εργασία αντικατασταθεί από επίμονο πόνο, πρήξιμο στον καρπό, τον αγκώνα, τον ώμο, τον αστράγαλο, το γόνατο και τις αρθρώσεις του ισχίου, καθώς και από περιορισμό των συνηθισμένων κινήσεων, θα πρέπει να συμβουλευτείτε γιατρό.
Αλλαγές που σχετίζονται με την ηλικία στο μυοσκελετικό σύστημα
Τα αίτια του μέτριου πόνου στα οστά και τις αρθρώσεις στους ηλικιωμένους είναι εκφυλιστικές διεργασίες με απώλεια ασβεστίου, λέπτυνση των οστικών δοκίδων, μειωμένη παροχή αίματος στους χόνδρους και μείωση του όγκου του ενδοαρθρικού υγρού. Η ήπια ενόχληση είναι μόνο η πρώτη εκδήλωση βλάβης των αρθρώσεων που σχετίζεται με την ηλικία. Τα περιοδικά συμπτώματα εμφανίζονται συνήθως μετά από 45-50 χρόνια. Μεταξύ των ηλικιών 60 και 65, εμφανίζεται δυσάρεστος πόνος ακόμη και με ελαφριά προσπάθεια, που συνοδεύεται από δυσκαμψία στην κίνηση, σκύψιμο και ανακάτεμα του βαδίσματος, που σταδιακά μετατρέπεται σε πόνο.
εγκυμοσύνη
Τα παράπονα για επώδυνες αρθρώσεις είναι πιο συχνά στο δεύτερο μισό της εγκυμοσύνης. Σχέδιο, συμπτώματα πόνου είναι συνήθως αισθητά στις αρθρώσεις της λεκάνης και των κάτω άκρων. Επιδεινώνεται προς το τέλος της ημέρας, μετά από παρατεταμένη ορθοστασία ή περπάτημα μεγάλων αποστάσεων. Μια νυχτερινή ανάπαυση ανακουφίζει την κατάσταση. Ο πόνος στις αρθρώσεις κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης προκαλείται από τις ακόλουθες αιτίες:
- Ανεπάρκεια βιταμινών και μετάλλων. Τον μεγαλύτερο ρόλο παίζει η ανεπάρκεια ασβεστίου και βιταμίνης D, η οποία οδηγεί σε οστεομαλακία. Ένα χαρακτηριστικό της εκδήλωσης του συμπτώματος είναι ένα αίσθημα πόνου όχι μόνο στις αρθρώσεις, αλλά και στα οστά, κόπωση, παρουσία άλλων σημείων υπασβεστιαιμίας και υποβιταμίνωσης D - τερηδόνα, εύθραυστα νύχια, μυϊκή αδυναμία, μυϊκός πόνος κ. λπ. η συχνή εμφάνιση ARVI.
- Σημαντική αύξηση βάρους. Τα προβλήματα στις αρθρώσεις είναι πιο συχνά πρόβλημα για τις εγκύους που έχουν πάρει πολύ βάρος ή που είναι υπέρβαρες. Ο πόνος στο τέλος και τέλος στη μέση της ημέρας γίνεται αισθητός στις αρθρώσεις του ισχίου, στα γόνατα και στους αστραγάλους, τον χόνδρο στον οποίο το φορτίο είναι πολλαπλάσιο του επιτρεπτού. Για την ανακούφιση των συμπτωμάτων, οι γυναίκες περιορίζουν συνειδητά τη σωματική δραστηριότητα, η οποία οδηγεί σε ακόμη ταχύτερη αύξηση βάρους.
- Μαλάκωμα χόνδρου και συνδέσμων. Περίπου οι μισές έγκυες γυναίκες βιώνουν δυσφορία στις αρθρώσεις της πυέλου που προκαλείται από τη δράση της ορμόνης χαλασίνης. Στις περισσότερες περιπτώσεις, τα συμπτώματα είναι πόνος στην ηβική περιοχή και στις αρθρώσεις του ισχίου. Στην παθολογική πορεία με την ανάπτυξη της συμφυσίτιδας, οι οδυνηρές αισθήσεις αντικαθίστανται από πόνο, ο οποίος αυξάνεται όταν πιέζετε τη μήτρα και όταν προσπαθείτε να χωρίσετε τα πόδια, κατά τη διάρκεια του σεξ. Η εμφάνιση πόνου στην ηβική περιοχή είναι σοβαρός λόγος επίσκεψης στον μαιευτήρα-γυναικολόγο.
- ΣΥΝΔΡΟΜΟ καρπιαιου σωληνα. Μια συγκεκριμένη εκδήλωση που εμφανίζεται στο 2ο με 3ο τρίμηνο σχεδόν στο 20% των εγκύων είναι το λεγόμενο σύνδρομο τούνελ. Η αιτία της νόσου είναι το πρήξιμο των μαλακών ιστών των χεριών και η συμπίεση των νεύρων που τρέχουν προς τα δάχτυλα στον καρπιαίο σωλήνα. Εκτός από τον πόνο που πονάει στις μικρές αρθρώσεις του χεριού, οι ασθενείς παραπονιούνται για μούδιασμα του δέρματος, μυρμήγκιασμα και μυρμήγκιασμα. Η κατάσταση βελτιώνεται με την ανυψωμένη θέση των χεριών.
ευσαρκία
Στα υπέρβαρα άτομα, η πίεση στον ιστό του χόνδρου αυξάνεται, με αποτέλεσμα να φθείρεται πιο γρήγορα. Η εκφυλιστική-δυστροφική διαδικασία συνήθως προσβάλλει μεγάλες αρθρώσεις των κάτω άκρων και μεσοσπονδύλιες αρθρώσεις. Η διαταραχή αυξάνεται καθώς η παχυσαρκία εξελίσσεται. Η ενόχληση στις αρθρώσεις αρχικά εκδηλώνεται με τη μορφή πόνου χωρίς πυρετό στο τέλος της ημέρας, στη συνέχεια η αυξανόμενη καταστροφή του χόνδρου οδηγεί στην ανάπτυξη παραμορφωτικής αρθροπάθειας, σπονδύλωσης, οστεοχόνδρωσης με σύνδρομο έντονου πόνου που περιορίζει την κινητική δραστηριότητα του ασθενούς.
Οξείες λοιμώξεις
Ο πόνος στο σώμα και τις αρθρώσεις είναι ένα από τα πρώιμα (πρόδρομα) σημάδια πολλών οξειών αναπνευστικών ιογενών λοιμώξεων. Οι κύριες αιτίες της δυσφορίας των αρθρώσεων είναι η δηλητηρίαση του σώματος λόγω της εξάπλωσης ιών και βακτηρίων, η συσσώρευση τοξινών και η ανάπτυξη της φλεγμονώδους διαδικασίας. Συνήθως ο ασθενής παραπονείται για πόνο σε όλο το σώμα, ήπιος και μέτριος πόνος εμφανίζεται τόσο στις αρθρώσεις όσο και στους μύες και τα οστά. Το σύμπτωμα συνοδεύεται από αδυναμία, κόπωση, αϋπνία και συχνές αφυπνίσεις. Ταυτόχρονα με σημεία πόνου και γενικής κακουχίας, παρατηρούνται ρίγη και υπερθερμία.
Ο πιο έντονος πόνος στις αρθρώσεις και στο σώμα εμφανίζεται με τη γρίπη. Έως και το 50% των ασθενών υποφέρουν από συνεχή πόνο στα πόδια, τα χέρια και τον κορμό. Η ένταση του πόνου είναι τόσο υψηλή που γίνεται δύσκολο για ένα άτομο να κάνει τις πιο απλές ενέργειες - σηκωθείτε από το κρεβάτι, πηγαίνετε σε άλλο δωμάτιο, πάρτε ένα ποτήρι νερό. Την κατάσταση επιδεινώνει η υψηλή (πυρετός) θερμοκρασία και ο έντονος πονοκέφαλος. Ο πονόλαιμος και η ρινική συμφόρηση εμφανίζονται μετά από λίγες ώρες ή και μέρες. Η παραγρίππη, μια αδενοϊική λοίμωξη, προκαλεί λιγότερα προβλήματα στις αρθρώσεις.
Ένα αίσθημα πόνου στις αρθρώσεις είναι δυνατό με οξείες μολυσματικές βλάβες της γαστρεντερικής οδού - τροφικές τοξικές λοιμώξεις, σαλμονέλωση. Οι πόνοι στις αρθρώσεις ποικίλης έντασης εμφανίζονται ξαφνικά λίγες ώρες μετά την κατανάλωση μολυσμένου φαγητού και συνοδεύονται από απότομη αύξηση της θερμοκρασίας, έντονα ρίγη και πονοκεφάλους. Τα συμπτώματα προηγούνται ναυτία, έμετος, πόνος στην κοιλιακή κοιλότητα, δύσοσμη διάρροια με βλεννώδεις και μερικές φορές αιματηρές ακαθαρσίες.
Ασθένειες κολλαγόνου
Οι επώδυνες αρθρώσεις είναι προάγγελος των περισσότερων ασθενειών που εμφανίζονται με αυτοάνοση φλεγμονή του συνδετικού ιστού, συμπεριλαμβανομένου του ιστού των αρθρώσεων. Ο εντοπισμός, η συχνότητα και η ένταση των δυσάρεστων αισθήσεων καθορίζονται από τα χαρακτηριστικά μιας συγκεκριμένης ασθένειας κολλαγόνου. Τα γενικά μοτίβα είναι η εμπλοκή ορισμένων ομάδων αρθρώσεων στη διαδικασία, μια σταδιακή αύξηση των αισθήσεων σε βασανιστικό, εξουθενωτικό πόνο, που παρατηρείται πρώτα με την κίνηση και μετά στην ηρεμία. Είναι δυνατή η παραμόρφωση των αρθρικών αρθρώσεων. Οι κύριες συστηματικές φλεγμονώδεις αιτίες της νόσου:
- ρευματισμός. Το σύμπτωμα είναι "φευγαλέο": στις μεγάλες αρθρώσεις των χεριών και των ποδιών - αγκώνες, ώμους, γοφούς, γόνατα, αστραγάλους - εναλλάσσεται πόνος και μετά ο πόνος. Οι πληγείσες περιοχές είναι πρησμένες. Τα προβλήματα στις αρθρώσεις συχνά προηγούνται πληγές λαιμός Υπό θεραπεία Οι αλλαγές στις αρθρώσεις είναι αναστρέψιμες.
- Ρευματοειδής αρθρίτιδα. Οι δυσάρεστες αισθήσεις εμφανίζονται συχνά μόνο μετά από 40 χρόνια. Τυπικό αίσθημα πόνου στις μικρές αρθρώσεις των χεριών και των ποδιών, σε συνδυασμό με αισθητό πρήξιμο και δυσκαμψία στην κίνηση το πρωί. Στο μέλλον, ο πόνος και η καμπυλότητα των αρθρικών αρθρώσεων έρχονται στο προσκήνιο.
- Συστηματικό σκληρόδερμα. Χαρακτηρίζεται από διαφορετικό εντοπισμό των αισθήσεων πόνου και την παρουσία πρωινής δυσκαμψίας στις αρθρώσεις των χεριών, των αγκώνων και των γονάτων. Ο πόνος είναι συνήθως συμμετρικός. Το πρήξιμο είναι βραχύβιο. Λόγω της σκλήρυνσης του δέρματος, η κινητικότητα των αρθρώσεων είναι περιορισμένη και η βλάβη στους τένοντες οδηγεί σε αίσθημα τριβής κατά την κίνηση.
αρθροπάθεια
Το σύνδρομο πόνου στα αρχικά στάδια της νόσου είναι ήπιο και εκλαμβάνεται ως αδιαθεσία, πόνος στις αρθρώσεις των ποδιών και, λιγότερο συχνά, των χεριών. Η άμεση αιτία της οστεοαρθρίτιδας είναι ο εκφυλισμός και η καταστροφή του χόνδρινου ιστού. Τυπικά, οι αισθήσεις έλξης ή πόνου χωρίς πυρετό εμφανίζονται στην ενήλικη ζωή και στην τρίτη ηλικία. Ο πόνος μπορεί να εμφανιστεί νωρίτερα εάν υπάρχουν επαγγελματικοί κίνδυνοι (δονήσεις, βαριά σωματική εργασία). Σταδιακά, οι αρθρώσεις γίνονται δύσκαμπτες, το άτομο βιώνει έντονο πόνο και δυσκολία στο περπάτημα και στην αυτοφροντίδα.
Μεταβολικές διαταραχές
Οι αιτίες των μεταβολικών διαταραχών στις οποίες εμφανίζεται πόνος στις αρθρώσεις είναι η ανεπαρκής παροχή βιταμινών, μετάλλων, η επιταχυνόμενη συσσώρευση ή η υπερβολική απέκκριση μεταβολικών προϊόντων. Οι δυσάρεστες αισθήσεις προκαλούνται από φλεγμονώδεις ή δυστροφικές διεργασίες, έχουν διαφορετικούς βαθμούς σοβαρότητας και τις περισσότερες φορές χρησιμεύουν ως εκδήλωση παθολογικών καταστάσεων όπως:
- οστεοπόρωση. Όταν το ασβέστιο ξεπλένεται από τον οστικό ιστό, οι αρθρικές επιφάνειες των οστών γίνονται εύθραυστες, ο χόνδρος γίνεται λεπτότερος, γεγονός που συνοδεύεται από πόνο. Το σύνδρομο πόνου αυξάνεται σταδιακά από ήπιο πόνο σε σοβαρή αρθραλγία, που σχετίζεται με δυσάρεστες αισθήσεις στα οστά και μυϊκή αδυναμία. Οι αρθρώσεις που επηρεάζονται συχνότερα είναι εκείνες που εκτίθενται στη μεγαλύτερη πίεση: γοφοί και γόνατα. Οι ώμοι, οι αγκώνες και οι αστραγάλοι επηρεάζονται λιγότερο συχνά.
- αρθρίτιδα. Ο ήπιος πόνος στο μεγάλο δάχτυλο του ποδιού προκαλεί ανησυχία ακόμη και στο προκλινικό στάδιο της διαδικασίας της ουρικής αρθρίτιδας. Πόνος μπορεί να εμφανιστεί στα γόνατα, τους αγκώνες, τους καρπούς και τα δάχτυλα. Η συσσώρευση ουρικού οξέος στην κοιλότητα της άρθρωσης οδηγεί σε ταχεία εκδήλωση της νόσου με αλλαγή από πόνο σε οξύ πόνο στις αρθρώσεις, ο οποίος υποχωρεί μόνο μετά από αρκετές ώρες. Η προσβεβλημένη άρθρωση αισθάνεται ζεστή. Εμφανίζεται ερυθρότητα του δέρματος και περιορισμένη κίνηση.
Ογκολογικά νοσήματα
Στην οξεία και χρόνια λευχαιμία, συχνά εμφανίζεται εκτεταμένος οστεοαρθρικός πόνος με επακόλουθο πόνο ακόμη και πριν γίνουν εμφανείς αισθητές παθολογικές αλλαγές και άλλα κλινικά συμπτώματα σε γενική εξέταση αίματος - γενική αδιαθεσία, νυχτερινές εφιδρώσεις, πυρετός, απώλεια όρεξης, αιμορραγία. Οι δυσάρεστες αισθήσεις είναι αρχικά περιοδικά επώδυνες, στη συνέχεια γίνονται μόνιμα έντονες και εξασθενούν τον ασθενή.
Το λέμφωμα Hodgkin και η λεμφοκοκκιωμάτωση χαρακτηρίζονται από συνδυασμό πόνου στις αρθρώσεις με μυϊκή ενόχληση, αδυναμία, διευρυμένους λεμφαδένες και άλλους λεμφικούς σχηματισμούς. Οι αισθήσεις πόνου είναι συχνές, συνήθως μέτριες. Στο οστεοσάρκωμα, παρατηρείται βραχυπρόθεσμος πόνος στην άρθρωση του γόνατος και στους μύες του μηρού, ο οποίος αυξάνεται τη νύχτα και εξελίσσεται σε σταθερά αυξανόμενο πόνο με χωλότητα κατά την άσκηση. Άλλες αρθρώσεις επηρεάζονται λιγότερο συχνά από αυτή την παθολογία.
Τραυματισμοί στις αρθρώσεις
Ο πόνος στις αρθρώσεις προκαλείται από μικροτραυματικούς τραυματισμούς που προκαλούν βλάβη στους συνδέσμους που περιβάλλουν την άρθρωση και μώλωπες στον μαλακό ιστό της περιοχής της άρθρωσης. Πιο έντονος πόνος εμφανίζεται όταν ο μηνίσκος έχει υποστεί βλάβη. Το σύμπτωμα σχετίζεται σαφώς χρονικά με ένα χτύπημα, μια πτώση ή μια άβολη κίνηση. Τα συμπτώματα εμφανίζονται συνήθως σε μία προσβεβλημένη άρθρωση, αλλά πιο σπάνια εξαπλώνονται σε γειτονικές περιοχές του σώματος.
Χρόνιες μολυσματικές διεργασίες
Πιθανές αιτίες πόνου στις αρθρώσεις που εμφανίζονται χωρίς πυρετό ή με φόντο ήπιου πυρετού είναι οι μακροχρόνιες λοιμώξεις. Σε ασθενείς με χρόνιες μολυσματικές και φλεγμονώδεις νόσους, τα προβλήματα στις αρθρώσεις είναι αποτέλεσμα δηλητηρίασης του σώματος ή άμεσης καταστροφικής επίδρασης μικροοργανισμών στον ιστό της άρθρωσης (συνήθως στρεπτόκοκκοι, μυκόπλασμα, χλαμύδια). Η εμφάνιση ή η αύξηση του πόνου μπορεί να υποδηλώνει έξαρση χρόνιας αμυγδαλίτιδας, ιγμορίτιδας, λοιμώξεων του ουρογεννητικού συστήματος, αδεξίτιδας και πυελονεφρίτιδας.
Χαρακτηριστικά γνωρίσματα του πόνου στις αρθρώσεις σε κοινές χρόνιες λοιμώξεις που συμβαίνουν με δηλητηρίαση είναι η μέτρια σοβαρότητα της ενόχλησης της άρθρωσης, η σταδιακή ανάπτυξη, η περιοδική ένταση και η εξασθένηση των συμπτωμάτων. Σε ασθενείς που πάσχουν από φυματίωση και αιματογενή οστεομυελίτιδα, το υπόβαθρο για την ανάπτυξη αισθήσεων πόνου είναι η αύξηση της θερμοκρασίας σε υποπυρετικές τιμές, η γενική κακουχία - κόπωση, αδυναμία, αδυναμία. Χωρίς θεραπεία, η κατάσταση του ασθενούς επιδεινώνεται προοδευτικά.
Επιπλοκές της φαρμακοθεραπείας
Η λήψη ορισμένων φαρμάκων μπορεί να περιπλέκεται από πόνο και μέτριο πόνο στις μικρές αρθρώσεις των χεριών. Οι δυσάρεστες αισθήσεις δεν συνοδεύονται από ερυθρότητα ή παραμόρφωση των αρθρώσεων. Οι ασθενείς μπορεί να παραπονιούνται για μυϊκό πόνο, πυρετό, εξανθήματα και άλλα σημάδια φαρμακευτικής αλλεργίας. Μόλις σταματήσει το προσβλητικό φάρμακο, τα συμπτώματα εξαφανίζονται γρήγορα και είναι λιγότερο πιθανό να απαιτηθεί ειδική θεραπεία εάν προκύψουν επιπλοκές. Ο πόνος και η ήπια αρθραλγία προκαλούνται από:
- Αντιβιοτικά: πενικιλίνες, φθοριοκινολόνες.
- Μετασχηματιστές: Φαιναζεπάμη, Διαζεπάμη, Λοραζεπάμη κ. λπ.
- Αντισυλληπτικά: συνδυασμένα από του στόματος αντισυλληπτικά (COC).
Σπάνιες αιτίες
- Φλεγμονή της αναπνευστικής οδού: Πνευμονία, βρογχίτιδα, τραχειίτιδα.
- Παθολογία του εντέρου: μη ειδική ελκώδης κολίτιδα, νόσος του Crohn.
- Δερματικές ασθένειες: ψωρίαση.
- Ενδοκρινικές διαταραχές: Σακχαρώδης διαβήτης, διάχυτη τοξική βρογχοκήλη, υποθυρεοειδισμός, νόσος Itsenko-Cushing.
- Αυτοάνοσες διεργασίες: Θυρεοειδίτιδα Hashimoto, αγγειίτιδα.
- Βλάβη περιτονίας: νεκρωτική απονευρωσίτιδα στο στάδιο της ανάρρωσης.
- Συγγενείς ανωμαλίες οστών και αρθρώσεων.
Δημοσκόπηση
Για να μάθετε γιατί εμφανίζεται πόνος στις αρθρώσεις και τα οστά, είναι απαραίτητο να συμβουλευτείτε έναν θεραπευτή ή οικογενειακό γιατρό που θα προβεί σε αρχική διάγνωση και θα παραγγείλει εξετάσεις από εξειδικευμένους ειδικούς. Λαμβάνοντας υπόψη τη φύση των δυσάρεστων αισθήσεων, την ταχύτητα εμφάνισής τους και τα συνοδά συμπτώματα, συνιστώνται τα ακόλουθα για τον προσδιορισμό της αιτίας της διαταραχής:
- Εργαστηριακή εξέταση αίματος. Για τον αποκλεισμό λοιμώξεων, φλεγμονωδών και ογκοαιματολογικών διεργασιών, απαιτείται εκτίμηση του αριθμού των λευκοκυττάρων και της τιμής του ESR. Σε συστηματικές ασθένειες, είναι σημαντικό να μετρηθεί η συνολική περιεκτικότητα σε πρωτεΐνη, η αναλογία των πρωτεϊνικών κλασμάτων στο αίμα, οι ειδικές πρωτεΐνες οξείας φάσης, οι δείκτες της ρευματοειδούς αρθρίτιδας και άλλες φλεγμονές. Οι εξετάσεις για τη συγκέντρωση βιταμινών, ηλεκτρολυτών (ιδιαίτερα ασβεστίου) και ουρικού οξέος βοηθούν στη διάγνωση μεταβολικών διαταραχών.
- Βακτηριολογική εξέταση. Μια βακτηριακή καλλιέργεια είναι απαραίτητη εάν ο πόνος στις αρθρώσεις και σε όλο το σώμα μπορεί να είναι μεταδοτικός. Για ερευνητικούς σκοπούς συλλέγονται ούρα, κόπρανα, πτύελα και εκκρίσεις από το ουρογεννητικό σύστημα. Για την επιλογή ενός σχήματος αντιμικροβιακής θεραπείας, προσδιορίζεται η ευαισθησία στα αντιβιοτικά. Σε περιπτώσεις αμφιβολίας, η μικροσκοπία και η καλλιέργεια συμπληρώνονται με ορολογικές αντιδράσεις (RIF, ELISA, PCR).
- Υπερηχογράφημα των αρθρώσεων. Συνήθως χρησιμοποιείται για τον ξεκάθαρο εντοπισμό των αισθήσεων πόνου και την υποψία ρευματικών παθήσεων. Η υπερηχογραφική εξέταση της άρθρωσης μας επιτρέπει να εξετάσουμε τη δομή της, να ανιχνεύσουμε την καταστροφή του χόνδρου και των οστών, τις προκλινικές φλεγμονώδεις αλλαγές και να εξετάσουμε την κατάσταση των περιαρθρικών μαλακών ιστών. Τα πλεονεκτήματα της μεθόδου είναι η προσβασιμότητα, η μη επεμβατικότητα και το υψηλό περιεχόμενο πληροφοριών.
- Τεχνικές ακτίνων Χ. Η ακτινογραφία των αρθρώσεων αποκαλύπτει αλλαγές στο πλάτος του αρθρικού χώρου, σκλήρυνση των μαλακών ιστών, παρουσία ασβεστώσεων, οστεοφύτων και διαβρώσεις των αρθρικών επιφανειών. Για τη βελτίωση της διαγνωστικής αποτελεσματικότητας, χρησιμοποιούνται ειδικές τεχνικές - αρθρογραφία αντίθεσης, πνευμονοαρθρογραφία. Στο αρχικό στάδιο της βλάβης, η τομογραφία (MRI, CT αρθρώσεων) θεωρείται πιο κατατοπιστική. Η οστική πυκνότητα μπορεί εύκολα να προσδιοριστεί χρησιμοποιώντας πυκνομετρία.
- Επεμβατικές τεχνικές εξέτασης. Σε ορισμένες περιπτώσεις, για να προσδιοριστεί η αιτία του πόνου στις αρθρώσεις, πραγματοποιείται παρακέντηση με βιοψία του χόνδρου, της εσωτερικής επένδυσης της αρθρικής μεμβράνης και των τόφων. Η μορφολογική ανάλυση των βιοψιών και η μελέτη του αρθρικού υγρού αντικατοπτρίζουν τη φύση των παθολογικών διεργασιών που συμβαίνουν στις αρθρώσεις. Η ταυτόχρονη συλλογή υλικών με οπτική εξέταση της αρθρικής κοιλότητας είναι βολική κατά την αρθροσκόπηση με βιοψία ιστού.
Μια λιγότερο συνηθισμένη μέθοδος διάγνωσης της αιτίας του πόνου στις αρθρώσεις είναι το σπινθηρογράφημα με την εισαγωγή τεχνητίου, το οποίο συσσωρεύεται στους προσβεβλημένους ιστούς. Τα τελευταία χρόνια υπάρχει αυξανόμενο ενδιαφέρον για τη θερμογραφία των αρθρώσεων ως μια σύγχρονη μη επεμβατική μέθοδο για την ανίχνευση φλεγμονωδών παθήσεων, όγκων και κυκλοφορικών διαταραχών σε αρθρώσεις και περιαρθρικούς ιστούς. Εάν ο αριθμός των σχηματισμένων στοιχείων στην κλινική εξέταση αίματος μειωθεί, πραγματοποιείται εξωαρθρική παρακέντηση οστού. Συνιστάται στους ασθενείς με πόνο στις αρθρώσεις χωρίς πυρετό να συμβουλευτούν ρευματολόγο και ορθοπεδικό τραυματολόγο.
Θεραπεία
Βοήθεια πριν από τη διάγνωση
Εάν οι αρθρώσεις είναι επώδυνες σε σχέση με τη σωματική δραστηριότητα, δεν απαιτείται ειδική θεραπεία, αρκεί μια μακρά ανάπαυση με τη δόση του φορτίου. Οι δυσάρεστες αισθήσεις των αρθρώσεων που εμφανίζονται κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης συνήθως υποχωρούν από μόνες τους μετά την εγκυμοσύνη ή διορθώνονται με τον έλεγχο του βάρους και τη λήψη συμπληρωμάτων βιταμινών και μετάλλων. Συνιστάται στους ηλικιωμένους και στους παχύσαρκους ασθενείς να αλλάξουν τον τρόπο ζωής τους: επαρκής σωματική δραστηριότητα, ισορροπημένη διατροφή με θερμίδες με επαρκή αναλογία φυτικών τροφών.
Πόνος στα οστά, στις αρθρώσεις και στους μύες, που σχετίζεται με γενική κακουχία και πυρετό, αυξημένος πόνος και τράβηγμα μέχρι έντονου πόνου και η ανάπτυξη επίμονου πόνου είναι ενδείξεις για συμβουλή γιατρού. Για να μειωθεί η ενόχληση των αρθρώσεων που προκαλείται από τον ARVI, συνιστάται η ανάπαυση και η κατανάλωση αρκετού νερού, αφεψημάτων τριανταφυλλιάς και αποξηραμένων φρούτων. Μέχρι να αποκλειστούν σοβαρές ασθένειες που προκαλούν πόνο στις αρθρώσεις, η αυτοθεραπεία με παυσίπονα, η μακροχρόνια ανεπιτυχής χρήση κομπρέσων, λοσιόν, αφεψημάτων κ. λπ. είναι απαράδεκτη.
Συντηρητική θεραπεία
Με την κατάλληλη θεραπεία που στοχεύει στην εξάλειψη της αιτίας της νόσου και των επιμέρους τμημάτων του μηχανισμού σχηματισμού της, μπορείτε να εξαλείψετε τον πόνο στις αρθρώσεις. Η αιτιοπαθογενετική θεραπεία συνήθως συμπληρώνεται από συμπτωματικά φάρμακα που ανακουφίζουν γρήγορα τη σοβαρότητα του βασανιστικού και πονεμένου πόνου. Το θεραπευτικό σχήμα για ασθένειες που συνοδεύονται από επώδυνες αρθρώσεις μπορεί να περιλαμβάνει:
- Αντιμικροβιακά. Η βασική θεραπεία για λοιμώξεις βασίζεται στη συνταγογράφηση αντιβιοτικών στα οποία το παθογόνο είναι ευαίσθητο. Σε σοβαρές περιπτώσεις, χρησιμοποιούνται φάρμακα ευρέος φάσματος μέχρι να διαπιστωθεί η ευαισθησία του μικροοργανισμού.
- Μη στεροειδή αντιφλεγμονώδη φάρμακα. Μειώνουν την παραγωγή φλεγμονωδών μεσολαβητών και έτσι αναστέλλουν τις φλεγμονώδεις διεργασίες στις αρθρώσεις. Επηρεάζοντας τους κεντρικούς υποδοχείς πόνου, μειώνουν την έκταση των προβλημάτων στις αρθρώσεις. Χρησιμοποιείται με τη μορφή δισκίων, αλοιφών και τζελ.
- Κορτικοστεροειδή. Έχουν ισχυρή αντιφλεγμονώδη δράση. Η ορμονοθεραπεία είναι η βάση για τη θεραπεία της συστηματικής αγγειακής νόσου κολλαγόνου. Σε σοβαρές και ανθεκτικές μορφές της νόσου, τα κορτικοστεροειδή φάρμακα συνδυάζονται με ανοσοκατασταλτικά για να ενισχύσουν το αποτέλεσμα.
- Χονδροπροστατευτικά. Χρησιμεύουν ως υπόστρωμα για τη σύνθεση πρωτεϊνικών γλυκανών, μια επαρκής ποσότητα των οποίων αυξάνει την ελαστικότητα του αρθρικού χόνδρου. Θρέφει τον ιστό του χόνδρου και αποκαθιστά την κατεστραμμένη δομή του. Είναι δυνατή η ενδοαρθρική χορήγηση φαρμάκων.
- Αναστολείς οξειδάσης ξανθίνης. Χρησιμοποιείται ως φάρμακο για την ουρική αρθρίτιδα. Μπλοκάρουν το βασικό ένζυμο που είναι απαραίτητο για τη σύνθεση του ουρικού οξέος, μειώνοντας τη συγκέντρωσή του στον οργανισμό και προάγοντας τη διάλυση των υπαρχόντων εναποθέσεων ουρικού οξέος.
- Συμπλέγματα βιταμινών-μετάλλων. Συνιστάται για τη θεραπεία του πόνου στις αρθρώσεις που προκαλούνται από μεταβολικές διαταραχές. Τα πιο συχνά χρησιμοποιούμενα φάρμακα περιέχουν ασβέστιο και βιταμίνη D. Αποτελούν επίσης μέρος σύνθετης θεραπείας για φλεγμονώδεις και μεταβολικές ασθένειες.
- Φάρμακα χημειοθεραπείας. Χρησιμεύουν ως βάση για τα περισσότερα θεραπευτικά σχήματα για διάφορους τύπους ογκοαιματολογικών παθολογιών. Ανάλογα με την κλινική παραλλαγή και τη βαρύτητα της νεοδιεργασίας, συνδυάζονται με ακτινοθεραπεία και χειρουργικές επεμβάσεις.
φυσικοθεραπεία
Μετά την υποχώρηση της ακριβούς αιτίας του πόνου και της οξείας φλεγμονής, οι ασθενείς, με εξαίρεση αυτούς που πάσχουν από καρκίνο, συνταγογραφούνται φυσικοθεραπεία και άσκηση. Οι συνεδρίες θεραπείας με μικροκύματα και υπερήχους, η ηλεκτροφόρηση και τα παλμικά ρεύματα έχουν καλή αντιφλεγμονώδη και αναλγητική δράση. Για χρόνιες ασθένειες, η φυσιοθεραπευτική αγωγή λαμβάνει χώρα σε αρκετούς μήνες και συμπληρώνεται από θεραπεία spa.